هدف اصلی این پژوهش پیش¬بینی سازگاری و ناسازگاری زناشویی بر اساس خودشفقتی، دگرشفقتی، قدردانی زناشویی و ادراک فروتنی در زنان متاهل شهر اهواز بود. این مطالعه توصیفی از نوع تحلیل ممیزی بود. جامعه¬ی پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شهر اهواز بود، که از میان آن¬ها200 نفر (100نفر گروه سازگار و 100نفر گروه ناسازگار) با استفاده از روش نمونه¬گیری هدفمند برای زنان متقاضی طلاق (گروه ناسازگار) و روش نمونه¬گیری در دسترس برای زنان عادی (گروه سازگار) برگزیده شدند. زنان عادی به مقیاس سازگاری زناشویی (DAS)، مقیاس خودشفقتی (SCS)، مقیاس شفقت (CS)، پرسشنامه قدردانی زناشویی و مقیاس فروتنی ارتباطی (RHS) پاسخ دادند. داده¬ها با استفاده از روش¬های آماری تحلیل ممیزی همزمان و گام به گام و تحلیل ممیزی تفکیکی و با استفاده از برنامه¬ی 22-SPSS تحلیل شدند. نتایج تحلیل ممیزی همزمان حاکی از معنی¬داری بودن ترکیب خطی متغیرهای پژوهش حاضر در پیش¬بینی سازگاری زناشویی بود و نتایج تحلیل ممیزی گام به گام نشان داد که متغیرهای قدردانی زناشویی و ادراک فروتنی سهم بیشتری در پیش¬بینی سازگاری زناشویی دارند. انجام تحلیل ممیزی تفکیکی نشان داد که متغیرهایی قدردانی زناشویی، ادراک فروتنی و خودشفقتی هر کدام به تنهایی قادر به پیش¬بینی سازگاری زناشویی هستند و تنها متغیر دگرشفقتی به صورت تکی قادر به پیش¬بینی سازگاری زناشویی نیست. بر اساس یافته¬های این پژوهش، می¬توان نتیجه¬گیری کرد که زنان متاهل سازگار خودشفقت¬تر هستند و در رابطه¬ی زناشویی¬شان همسرشان را فروتن ادراک می¬کنند و بیشتر از جانب همسرشان بابت رفتارهایشان مورد قدردانی و سپاسگزاری قرار می¬گیرند.

<p>&lt;p&gt;&amp;nbsp;هدف پژوهش حاضر، پیش&amp;zwnj;بینی عضویت گروهی دانشجویان زن با و بدون اختلال کارکرد جنسی بر اساس عزت&amp;zwnj;نفس جنسی، تصویر تن، احساس گناه جنسی و صمیمیت با همسر بود. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع پیش&amp;not;بین بود. جامعه&amp;not;ی این پژوهش شامل کلیه&amp;not;ی زنان متاهل دانشجوی دانشگاه&amp;not;های شهر اهواز در سال 95-96 بود که از این میان 270 دانشجو بر اساس ملاک&amp;not;های ورود و خروج و به روش نمونه&amp;not;گیری هدفمند-دردسترس برگزیده شدند. شرکت&amp;not;کننده&amp;not;ها به مقیاس شاخص کارکرد جنسی زنان روزن، پرسشنامه عزت&amp;zwnj;نفس جنسی زینا و شوارز، پرسشنامه نگرانی از تصویر تن لیتلتون،اکسوم و پوری پرسشنامه احساس گناه جنسی موشر و مقیاس صمیمیت واکر و تامپسون پاسخ دادند. برای تحلیل داده&amp;not;ها از روش تحلیل ممیز و نرم&amp;not;افزار 23-SPSS استفاده شد. نتایج به&amp;zwnj;دست&amp;zwnj;آمده نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پژوهش قادر به تفکیک اختلال کارکرد جنسی در دانشجویان بود و تحلیل ممیز (به روش گام&amp;zwnj;به&amp;zwnj;گام) نشان داد صمیمیت و عزت&amp;zwnj;نفس جنسی بهترین ملاک&amp;not;های تفکیک زنان با اختلال کارکرد جنسی از زنان بدون اختلال کارکرد جنسی هستند. در بررسی متغیرها به&amp;zwnj;صورت جداگانه نیز مشخص گردید که 4 متغیر شامل عزت&amp;zwnj;نفس جنسی، تصویر تن، احساس گناه جنسی و صمیمیت پیش&amp;zwnj;بین&amp;zwnj;های معناداری برای اختلال کارکرد جنسی در دانشجویان زن دانشگاه&amp;zwnj;های شهر اهوازمی باشند.&lt;/p&gt;</p>

نام خانوادگی: زاهدکریمی نام: زینب شماره¬دانشجویی: 9322304 عنوان پایان¬نامه: مقایسه¬ی اثربخشی آموزش سیستمی والدگری موثر (STEP) و آموزش رفتاری والدین بر رابطه¬ی والد-فرزند، خودکارآمدی والدگری مادران و عزت¬نفس کودکان پیش¬دبستانی شهر اهواز استاد/ اساتیدراهنما: دکتر عباس امان¬الهی استاد/ اساتید مشاور: دکتر خالد اصلانی درجه تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته: مشاوره گرایش: مشاوره و راهنمایی دانشگاه: شهید چمران اهواز دانشکده: علوم تربیتی و روانشناسی گروه: مشاوره تاریخ فارغ التحصیلی: اسفند 1395 تعداد صفحه:128 کلید واژه: آموزش سیستمی والدگری موثر (STEP)، آموزش رفتاری، رابطه¬ی والد-فرزند، خودکارآمدی والدگری و عزت¬نفس کودکان پژوهش حاضر با هدف مقایسه¬ی اثربخشی آموزش سیستمی والدگری موثر (STEP) و آموزش رفتاری والدین بر رابطه¬ی والد-فرزند، خودکارآمدی والدگری مادران و عزت¬نفس کودکان پیش¬دبستانی شهر اهواز انجام شد. این مطالعه از نوع آزمایشی با طرح پیش¬آزمون پس¬آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 45 نفر از مادران کودکان پیش-دبستانی بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (15n=) قرار گرفتند. برای جمع¬آوری اطلاعات از پرسشنامه¬ی رابطه والد– کودک جرارد ، پرسشنامه¬ی خودکارآمدی والدگری دومکا (PSAM) و پرسشنامه¬ی عزت¬نفس عزیزی¬مقدم استفاده شد. با توجه به یافته¬های به دست آمده از تحلیل کوواریانس، آموزش سیستمی والدگری موثر و آموزش رفتاری هر دو باعث بهبود رابطه¬ی والد-فرزند، افزایش خودکارآمدی والدگری مادران و افزایش عزت¬نفس کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردیدند و همچنین آموزش آدلری نسبت به آموزش رفتاری در افزایش عزت¬نفس کودکان موثرتر بوده است. سطح معناداری (05/0) در نظر گرفته شد.

 هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه علّی سبک¬های دلبستگی و رضایت جنسی با میانجی¬گری تعهد و خودابرازی جنسی در دانشجویان زن متاهل شهر اهواز بود. شرکت¬کنندگان در این پژوهش 200 نفر از دانشجویان زن متاهل شهر اهواز بودند که به روش نمونه¬گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه رضایت جنسی پینی (PSSI)، پرسشنامه شیوه‏های رفتاری (BSQ)، پرسشنامه¬های تعهد زناشویی راسبولت و استرنبرگ و پرسشنامه خودابرازی جنسی (SSDS)بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان داد که از 9 مسیر مستقیم دو مسیر سبک دلبستگی ایمن با رضایت جنسی و سبک دلبستگی گسسته با رضایت جنسی معنادار نشد. جهت آزمون روابط غیرمستقیم از روش بوت استراپ استفاده شد. نتایج نشان دادند که همه اثرات غیرمستقیم سبک¬های دلبستگی (ایمن، گسسته و پریشان) و رضایت جنسی با میانجی¬گری تعهد و خودابرازی جنسی معنادار شدند. برازش بهتر از طریق حذف مسیرهای غیرمعنی¬دار سبک دلبستگی ایمن با رضایت جنسی و سبک دلبستگی گسسته با رضایت جنسی حاصل شد. سطح معناداری در این مطالعه 05/0 α= بود.

هدف پژوهش حاضر آزمون مدل رابطه‌ی بین خود تمایزیافتگی و نشانگان شخصیت مرزی با خشونت همسر با میانجی‌گری رضایت زناشویی بود. نمونه اصلی شامل 195 نفر بود که به روش نمونه¬¬¬گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سو رفتار با زن، پرسشنامه خود تمایزیافتگی، پرسشنامه نشانگان شخصیت مرزی و پرسشنامه رضایت زناشویی بود. ارزیابی مدل فرضی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. آزمون مدل در نمونه برازندگی مناسبی داشت. نتایج نشان داد که بین خود تمایزیافتگی و رضایت زناشویی، نشانگان شخصیت مرزی و رضایت زناشویی، رضایت زناشویی و خشونت همسر، خود تمایزیافتگی و خشونت همسر، نشانگان شخصیت مرزی و خشونت همسر رابطه مستقیم معنادار وجود دارد. همچنین یافته‌های پژوهش نشان دادند که بین خود تمایزیافتگی و نشانگان شخصیت مرزی با خشونت همسر و با میانجی‌گری رضایت زناشویی رابطه غیر مستقیم و معنادار وجود دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش والدگری موثر (STEP) بر تنیدگی والدینی مادران، سازگاری کودکان و رابطه¬ی والد- فرزند بر روی مادران کودکان شهر اهواز انجام شد. این مطالعه از نوع آزمایشی با طرح پیش¬آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 30 نفر از مادران کودکان دختر 7 تا 13 ساله بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15n=) قرار گرفتند. برای جمع¬آوری اطلاعات از پرسشنامه تنیدگی والدینی آبدین (PSI/SF)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی-عاطفی و مقیاس رابطه والد-کودک (PCRS)استفاده شد. با توجه به یافته-های به دست آمده از تحلیل کوواریانس، آموزش والدگری موثر باعث تغییر معناداری در متغیرهای تنیدگی والدینی، سازگاری کودکان و رابطه والد-فرزند در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید و تا یک ماه پس از اتمام جلسات آموزش تداوم داشت. سطح معناداری (05/0) در نظر گرفته شد.

پژوهش حاضر، به منظور تعیین اثربخشی رابطه درمانی والد-کودک (CPRT)، بر افزایش پذیرش والدینی ، کاهش استرس والدگری و رفتارهای مخل کودکان مقطع ابتدایی شهر اهواز انجام شد. این مطالعه از نوع آزمایشی با طرح پیش¬آزمون و پس¬آزمون همراه با گروه گواه بود. نمونه شامل 30 نفر از مادران کودکان دختر 8 تا 12 ساله¬ بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (n=15) قرار گرفتند. برای جمع¬آوری اطلاعات از پرسشنامه¬ی پذیرش والدینی پروتر(PPAS)، پرسشنامه رفتار کودک آیبرگ (ECBI) و فرم کوتاه شاخص استرس والدگری آبیدین (PSI/SF) استفاده شد. با توجه به یافته¬های به دست آمده از تحلیل کوواریانس، رابطه درمانی والد-کودک منجر به تغییر معناداری در متغییرهای پذیرش والدینی، استرس والدگری مادران و رفتارهای مخل کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید. و نتایج تا یک ماه پس از اتمام جلسات رابطه درمانی والد-کودک تداوم داشت. سطح معنا داری (05/0) در نظر گرفته شد. نتیجه¬گیری: آموزش رابطه درمانی والد-کودک بر باعث افزایش پذیرش والدینی و کاهش استرس والدگری مادران و رفتارهای مخل کودکان دبستانی می¬شود.

پژوهش حاضر به منظور تعیین برازش مدل فرضی رابطه¬ی بین عملکرد ارتباطی و رضایت جنسی با میانجی-گری رضایت زناشویی، ارتباط، خودابرازی و اضطراب ارتباط جنسی در بین زنان متاهل دانشجوی دانشگاه شهید چمران و علوم پزشکی اهواز انجام شد. نمونه اصلی شامل 200 نفر بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد ارتباطی (CFQ)، پرسشنامه رضایت جنسی هادسونISS))، مقیاس ارتباط جنسی زوجی (DSCS)، پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه خود¬ابرازی جنسی (SSDS) و مقیاس اضطراب ارتباط جنسی (SCS)بوده¬اند. ارزیابی مدل فرضی با استفاده از روش تحلیل معادلات ساختاری انجام گرفت. نتایج نشان داد که مدل اولیه با اصلاح، برازنده¬ی داده¬ها است. بین متغیرهای عملکرد ارتباطی و ارتباط جنسی، عملکرد ارتباطی و رضایت زناشویی، عملکرد ارتباطی و خودابرازی جنسی، ارتباط جنسی و رضایت جنسی، رضایت زناشویی و رضایت جنسی رابطه¬ی مستقیم مثبت معنادار وجود دارد. همچنین بین متغیرهای عملکرد ارتباطی و اضطراب ارتباط جنسی و همچنین اضطراب ارتباط جنسی و رضایت جنسی رابطه¬ی مستقیم منفی معنادار وجود دارد. همچنین یافته¬های پژوهش نشاد داد که متغیر عملکرد ارتباطی از طریق ارتباط جنسی، رضایت جنسی و اضطراب ارتباط جنسی با رضایت جنسی رابطه دارد. سطح معنی¬داری 001/0 در نظر گرفته شد.

هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی بدکاکردی جنسی بر اساس طرح‌واره‌های شناختی، باورها و افکار خودآیند در دانشجویان زن متاهل اهواز بود. روش پژوهش حاضر همبستگی و از نوع پیش‌بین بود و آزمودنی‌های آن را 200 دانشجوی زن متاهل تشکیل می‌دادند. انتخاب گروه نمونه به روش نمونه‌گیری در دسترس انجام شد. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه‌های شاخص عملکرد جنسی زنان ، فرم کوتاه طرحواره‌های شناختی، باورهای ناکارآمد جنسی و افکار خودآیند بودند. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل تمییز استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که ترکیب خطی متغیرهای پژوهش قادر به پیش‌بینی بدکارکردی جنسی در دانشجویان متاهل شهر اهواز است. همچنین در تحلیل ممیز به روش گام به گام مشخص گردید که کارآمدترین متغیرها در این خصوص به ترتیب 1- افکار شکست و بی‌انگیزگی 2- میل و لذت جنسی به عنوان یک گناه 3- فقدان عاطفه‌ی شریک زندگی هستند. در بررسی متغیرها به صورت جداگانه نیز مشخص گردید که 17 متغیر شامل حیطه‌‌ی خودگردانی و عملکرد مختل، حیطه‌ی‌ حد و مرزهای مختل، حیطه‌ی‌ انفصال و طرد، حیطه‌ی‌ هدایت شدن توسط دیگران و حیطه‌‌ی گوش به زنگی بیش از حد و بازداری، محافظه‌کاری جنسی، میل و لذت جنسی به عنوان یک گناه، باورهای مربوط به سن، باورهای تصویر بدن، انکار تقدم محبت رابطه‌ی جنسی، ترجیح نقش مادری‌، افکار سوءاستفاده جنسی، افکار شکست و بی‌انگیزگی، فقدان عاطفه‌ی‌ شریک جنسی، کنترل و فعل‌پذیری جنسی، فقدان افکار شهوانی و افکار تصویر نامطلوب بدنی پیش‌بینهای معناداری برای بدکارکردی جنسی در دانشجویان زن متاهل اهواز می‌باشند. سطح معنی داری در این پژوهش 001/0α بوده است.

چکیده فارسی
نام خانوادگی : منصوری نام: سمیرا شماره دانشجویی : 9222517
عنوان پایان نامه :اثربخشی درمان شناختی – رفتاری مبتنی بر آسیب بر کاهش افسردگی، اضطراب و شرم و افزایش حمایت والدین نوجوانان قربانی سوءاستفاده جنسی شهرستان اهواز
استاد راهنما:دکتر عباس امان الهی
استاد مشاور: دکتر یوسفعلی عطاری
درجه تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته: مشاوره گرایش: مشاوره خانواده
دانشگاه : شهید چمران اهواز دانشکده: علوم تربیتی و روانشناسی گروه : مشاوره
تاریخ فارغ التحصیلی : آذر1394 تعداد صفحه:171
کلید واژه: درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر آسیب،افسردگی، اضطراب، شرم و حمایت والدین
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی–رفتاری مبتنی بر آسیب بر کاهش افسردگی، اضطراب و شرم و افزایش حمایت والدین نوجوانان قربانی سوءاستفاده¬ی جنسی شهرستان اهواز بود.در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه استفاده شد. سه نفر از نوجوانانی که مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته بودند. به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر آسیب در10جلسه انجام شد.(خط پایه، مداخله و پیگیری) و آزمودنی‌ها به پرسشنامه افسردگی(CDI)، مقیاس اضطراب چند بعدی کودکان (MASC)، پرسش‌نامه شرم(ShQ) و پرسشنامه¬ی حمایت والدین(PSQ) پاسخ دادند. داده¬ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج نشان داد درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر آسیب باعث کاهش افسردگی، اضطراب و شرم می¬شود. و بروی حمایت والدین معنادار نشد.همچنین تحلیل داده¬ها با استفاده از مقایسه هنجاری نشان داد که نوجوانان شرکت کننده بعد از درمان از نوجوانان بهنجار در افسردگی و اضطراب قابل تمایز نیستند. بنابراین درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر آسیب توانست افسردگی، اضطراب و شرم نوجوانان را کاهش دهد.
 

هدف از پژوهش حاضر تعیین نوع ناباروری به¬عنوان تعدیل کننده¬ی رابطه¬ی بین خودشفقتی و امید با استرس ناباروری، عواطف و رضایت از زندگی زنان نابارور استان خوزستان می¬باشد. جامعه آماری، زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز ناباروری بیمارستان امام خمینی اهواز و مرکز ناباروری بیمارستان دزفول که از فروردین تا تیر (1394) به این مرکز مراجعه کردند که از بین آنها تعداد 200 نفر که 145 نفر دارای ناباروری اولیه و 55 نفر دارای ناباروری ثانویه با روش نمونه¬گیری داوطلبانه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه-ی استرس ناباروری، پرسشنامه¬ی خودشفقتی، پرسشنامه¬ی امید، پرسشنامه¬ی عواطف مثبت و منفی و پرسشنامه¬ی رضایت از زندگی بودند. نتایج تحلیل داده¬ها با استفاده از نرم افزار spss-21 تحلیل شدندو برای آزمون فرضیه¬ها و پاسخ به سوال¬های پژوهش از روش همبستگی ساده و رگرسیون تعدیل¬گر استفاده شد. بین خودشفقتی و امید با استرس ناباروری و عواطف منفی رابطه¬ی منفی وجود دارد و همچنبن بین خودشفقتی و امید با رضایت از زندگی و عواطف مثبت رابطه¬ی مثبت وجود دارد. بررسی نتایج رگرسیون تعدیل¬گر نشان داد که نوع ناباروری رابطه¬ی بین خودشفقتی و امید را با استرس ناباروری، عواطف مثبت و منفی و رضایت از زندگی زنان نابارو را تعدیل نمی¬کند .سطح معناداری در این پژوهش 05/0=α بود.

 هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)درکاهش نشانگان ضربه¬ی عشق و افسردگی و افزایش پذیرش و رشد پس از شکست در دانشجویان دختر دارای تجربه¬ی شکست عاطفی شهر اهواز می¬باشد. جامعه¬ی آماری این پژوهش شامل دانشجویان دختر دارای تجربه¬ی شکست عاطفی دانشگاه¬های شهر اهواز بود که دست کم 3 ماه تا 1 سال از شکست عاطفی¬شان گذشته بود. نمونه¬های پژوهش به روش نمونه¬گیری هدفمند انتخاب شدند.
نمونه شامل سه دانشجوی دختر بود که در پرسشنامه نشانگان ضربه¬ی عشق (LTI) نمره بالاتر از 20 کسب کردند. در این پژوهش از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه¬ی چندگانه ناهم¬زمان استفاده شد و آزمودنی¬ها قبل از درمان، میانه¬ی درمان، پایان درمان و 1 ماه پس از پایان درمان به پرسشنامه¬ی نشانگان ضربه¬عشق (LTI)، پرسشنامه افسردگی یک - ایرانی – ویرایش دو(BDI-II)، پرسشنامه پذیرش و اقدام (AAQ) و پرسشنامه رشد و تکامل پس آسیبی پاسخ دادند. داده¬ها به روش ترسیم دیداری، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا (RCI) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر کاهش نشانگان ضربه¬ی عشق، افسردگی و افزایش پذیرش و رشد پس از آسیب دانشجویان دارای تجربه شکست عاطفی موثر می¬باشد.

چکیده
الگوها و مداخلات مربوط به بخشایش بیشتر مبتنی بر فرهنگ غربی است که یک فرهنگ سکولار و فردگرا محسوب می¬شود و این الگوها و مداخلات ممکن است در یک فرهنگ دیگر خصوصاً فرهنگ¬های مذهبی و جمع¬گرا کارآمد و اثربخش نباشند. بنابراین هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی اسلامی از بخشایش برای زوجین مسلمان ایرانی بود. پژوهش حاضر مطاله ای کیفی با رویکرد نظریه داده بنیاد (نظریه زمینه¬ای) بود. منابع مذهبی شامل قرآن و حدیث به عنوان جامعه آماری مورد مطالعه در نظر گرفته شدند. در این پژوهش روش نمونه¬گیری مبتنی بر هدف بود و از بین آیات قرآن و احادیث، آیات و احادیثی انتخاب شد که به مفهوم بخشش در بین زوجین مرتبط بودند، سپس برای پر کردن شکاف در ارائه نظریه و برای جمع¬آوری داده¬های لازم به شیوه انتخابی از نمونه¬گیری نظری نیز استفاده شد تا گردآوری داده¬ها به مرحله اشباع نظری برسد. برای سنجش پایایی کدهای تعریف شده از نسخه دهم نرم ‌افزار کیفی MAXqda استفاده گردید. داده ها با روش کدگذاری سه مرحله ای اشتراوس و کوربین و با استفاده از نسخه ششم نرم‌ افزار کیفی ATLAS.ti مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
تحلیل داده‌ها مقوله¬های عمده مبانی خدا شناختی، مبانی هستی شناختی، مبانی انسان شناختی، مبانی معرفت شناختی و مبانی ارزش شناختی را به عنوان عوامل علی، مقوله فضیلت¬های مهار تداوم ‌بخش هیجان غیظ و غم را به عنوان شرایط میانجی، مقوله بخشایش ممدوح و بخشایش مذموم را به عنوان شرایط زمینه‌ای، مقوله بخشایش را به عنوان پدیده محوری، مقوله سطوح بخشایش را به عنوان راهبردها و مقوله فواید بخشایش را به عنوان پیامدها نشان داد. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه‌گیری کرد که الگوی اسلامی بخشایش زوجین در شرایط علی، شرایط زمینه‌ای، شرایط میانجی، راهبردها و پیامدها با الگوهای غربی از بخشایش تفاوت‌های آشکاری دارد و می‌تواند به‌عنوان یک الگوی کارآمد بومی در پیشگیری از تعارضات زناشویی، طلاق، خشونت¬های منجر به جرح و آسیب و قتل¬های زناشویی مورد استفاده روان¬شناسان و مشاوران خانواده قرار گیرد.
 

پژوهش حاضر به منظور تعیین نقش سبک¬های دلبستگی ناایمن در رابطه سازگاری معنوی و زوال تقدس با پریشانی روانی و رشد معنوی در دانشجویان دارای تجربه¬ی شکست عاطفی دانشگاه¬های شهر اهواز انجام گرفت. جامعه¬ی آماری این پژوهش دربرگیرنده¬ی کلیه¬ی دانشجویان پسر دارای تجربه¬ی شکست عاطفی ناشی از رابطه با جنس متفاوت دانشگاه¬های شهر اهواز بود که 200 نفر از دانشجویان دارای این نوع تجربه¬ از بین دانشگاه¬ شهید چمران اهواز، دانشگاه جندی شاپور اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز و دانشگاه پیام¬نور اهواز به روش نمونه¬گیری دردسترس و هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده دراین پژوهش، پرسشنامه سازگاری معنوی (SCQ)، پرسشنامه زوال تقدس (SLQ)، مقیاس پریشانی روانی (IES)، پرسشنامه رشد معنوی (SAI)، سبک¬های دلبستگی (RAAS) بودند. این پرسشنامه¬ها از پایایی بالایی در پژوهش حاضر برخوردار بودند. تحلیل نتایج با استفاده از نرم¬افزار SPSS-21 انجام گرفت. برای آزمون فرضیه¬های پژوهش از روش ساده و رگرسیون تعدیل¬گر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سازگاری معنوی و پریشانی روانی رابطه¬ی منفی، بین سازگاری معنوی و رشد معنوی رابطه¬ی مثبت، بین زوال تقدس و پریشانی روانی رابطه مثبت و بین زوال تقدس و رشد معنوی رابطه¬ی منفی وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون تعدیل¬گر نشان داد که سبک دلبستگی ناایمن رابطه¬ی بین سازگاری معنوی و زوال تقدس با رشد معنوی را تعدیل می¬کند، اما سبک دلبستگی ناایمن رابطه¬ی بین سازگاری معنوی و زوال تقدس با پریشانی روانی را تعدیل نمی¬کند.

پژوهش حاضر به منظور بررسی صمیمیت جنسی، محبت جسمی، ذهن¬آگاهی و تعارض زناشویی به عنوان تعدیل¬کننده¬های رابطه¬ی بین سبک¬های دلبستگی و کیفیت زناشویی دانشجویان زن دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت. جامعه¬ی آماری همه¬ی زنان متاهل دانشگاه شهید چمران اهواز بودند که از بین آن¬ها 207 زن متاهل با روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه کیفیت زناشویی (QMI)، پرسشنامه سبک های دلبستگی عاشقانه (BSQ)، پرسشنامه صمیمیت ارتباطی (PAIR)، مقیاس درجه‌بندی رفتار محبت جسمی (PABRS)، پرسشنامه آگاهی از تمرکز (MAAS) و پرسشنامه تعارضات زناشویی تجدید نظر شده بودند. این پرسشنامه¬ها از پایایی بالایی در پژوهش حاضر برخوردار بودند. تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS-21 انجام گرفت. برای آزمون فرضیه¬های پژوهش از روش همبستگی ساده و رگرسیون تعدیل¬گر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن و کیفیت زناشویی رابطه مثبت و بین سبک دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با کیفیت زناشویی رابطه منفی وجود دارد. همچنین بررسی نتایج رگرسیون تعدیل¬گر نشان داد که صمیمیت جنسی، محبت جسمی و ذهن¬آگاهی رابطه سبک¬های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با کیفیت زناشویی را تعدیل می¬کند، اما تعارض زناشویی رابطه بین سبک¬های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با کیفیت زناشویی را تعدیل نمی¬کند.

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه¬ی فرایندهای مقابله¬ای با ا¬سترس ناباروری، افسردگی و سازگاری زناشویی زنان نابارور بود. جامعه مورد مطالعه زنان نابارور مراجعه کننده به مراکز درمان شهر اهواز بودند. با توجه به کم بودن تعداد جامعه همه جامعه به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش¬نامه فرایندهای مقابله¬ای، پرسش¬نامه استرس ناباروری، پرسش¬نامه افسردگی و پرسش¬نامه سازگاری زناشویی بودند. داده¬ها با استفاده از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون، با استفاده از SPSS/18 تحلیل شدند. یافته¬های پژوهش نشان داد که مهارت¬های مقابله¬ای هیجان محور با استرس ناباروری و افسردگی زنان نابارور رابطه مثبت دارد، و با سازگاری زناشویی رابطه¬ای ندارد و مهارت¬های مقابله¬ای مسئله مدار با استرس ناباروری و افسردگی را¬بطه منفی و با سازگاری زناشویی رابطه مثبت دارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه¬ی بین دلبستگی به خدا و رضایت زناشویی با میانجی¬گری معنویت زناشویی و بهزیستی معنوی در بین زنان متاهل شاغل در اداره¬های دولتی شهرستان اهواز بود. برای اعتباریابی ابزار پژوهش نمونه¬ی 102 نفری انتخاب شد. نمونه اصلی شامل 193 نفر بود که به روش نمونه¬¬¬گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسش¬نامه¬ی دلبستگی به خدا AGS)) پرسش¬نامه رضایت زناشویی رضایت زناشویی(Enrich) پرسش¬نامه¬ی معنویت زناشویی (MMS) وپرسش¬نامه¬ی بهزیستی معنوی بود. ارزیابی مدل فرضی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. آزمون مدل در نمونه برازندگی مناسبی داشت. نتایج نشان داد که بین متغیر های دلبستگی به خدا و معنویت زناشویی، دلبستگی به خدا و بهزیستی معنوی، معنویت زناشویی و رضایت زناشویی و بهزیستی معنوی و رضایت زناشویی رابطه¬ی مستقیم مثبت معنادار وجود دارد. همچنین یافته¬های پژوهش نشان داد که متغیر دلبستگی به خدا از طریق معنویت زناشویی و بهزیستی معنوی با رضایت زناشویی رابطه دارد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه¬ی بین بهزیستی معنوی و دعا با درد، افسردگی و کیفیت زندگی افراد ضایعه نخاعی جانباز و عادی بود. نمونه¬ی پژوهش، شامل 92 نفر (28 زن، 64 مرد) بودند که به شیوه¬ی نمونه-گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده¬ها از پرسشنامه¬ی بهزیستی معنوی دهشیری، پرسشنامه¬ی دعای پولاما و پندلتون، مقیاس درد جنسن و کارولی، پرسشنامه افسردگی بک SF-13 و پرسشنامه¬ی کیفیت زندگی SF-36استفاده شد. روش پژوهش از نوع همبستگی بود و تجزیه و تحلیل داده¬ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری انجام شد. نتایج پژوهش نشان دادند که بین بهزیستی معنوی با درد و کیفیت زندگی ارتباط معنی داری وجود ندارد و بین بهزیستی معنوی و افسردگی رابطه¬ی منفی و معنی داری وجود دارد و بین دعا با درد و کیفیت زندگی ارتباط معنی داری وجود ندارد و بین دعا و افسردگی رابطه¬ی منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین، نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این بود که بین بهزیستی معنوی و دعا با افسردگی رابطه¬ی چندگانه وجود دارد.