مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش زهد مبتنی بر آیات و روایات اسلامی بر تنظیم شناختی هیجان شناختی و بهزیستی روان¬شناختی دانشجویان دختر با احساس تنهایی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفته است. طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی است. در این پژوهش برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده استفاده شد، و پس از انجام غربالگری روی 200 نفر از دانشجویان، 30 نفر که بالاترین نمرات احساس تنهایی را دریافت کردند به صورت تصادفی در گروه آزمایشی و گروه کنترل (15 نفر در هر گروه) قرار گرفتند. برای جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ)و پرسشنامه بهزیستی روان-شناختی (RWQ) استفاده شد. اعضای گروه آزمایشی در یک دوره مداخله 8 جلسه¬ای (هر هفته یک جلسه، به مدت90 دقیقه) شرکت کردند، شرکت‌کنندگان هر دو گروه قبل از شروع مداخله، و حدود 1 ماه بعد از پایان دوره مداخله (در مرحله پیگیری)، به ابزار پژوهش پاسخ دادند. سپس نتایج حاصل از تفاضل پیش¬آزمون و پس-آزمون مربوط به دو گروه، و تفاضل پیش¬آزمون و پیگیری¬ آن¬ها به وسیله¬ی مدل¬های آماری با هم مقایسه شدند. تحلیل داده¬ها بر اساس واریانس چند متغیری نشان داد که مداخله¬ی آموزش زهد باعث افزایش تنظیم شناختی هیجان سازگارانه و بهزیستی روان¬شناختی گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل، در مراحل پس‌آزمون و پیگیری شده است، ولی این مداخله بر تنظیم شناختی هیجان ناسازگارانه در مرحله پس‌آزمون بی‌تاثیر بوده است. اما نتایج تحلیل داده¬ها نشان داد که در مرحله پیگیری آموزش زهد باعث کاهش تنظیم شناختی هیجان ناسازگارانه گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان داد این آموزش می-تواند برای تنظیم شناختی هیجان و بهزیستی روان¬شناختی دانشجویان با احساس تنهایی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مشاوره با تاکید بر نظریه انتخاب بر کاهش طلاق عاطفی و بهبود نگرش به خیانت زوجین ناسازگار شهر اهواز بود. جامعه آماری شامل کلیه زوج‌های ناسازگار مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز در سال 1395 بود. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند-داوطلب انتخاب شدند، نمونه شامل 3 زوج (6 نفر) از افراد مراجعه‌کننده به این مراکز بودند که با توجه به نمره پرسشنامه طلاق عاطفی و نگرش به خیانت، جزء زوج‌های نیازمند درمان قرار می‌گرفتند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم‌زمان استفاده شد و آزمودنی‌ها قبل از درمان، میانه درمان، پایان درمان و 1 ماه پس از پایان درمان به پرسشنامه طلاق عاطفی و نگرش به خیانت پاسخ دادند. داده‌ها به روش ترسیم دیداری، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مشاوره با تاکید بر نظریه انتخاب بر همه متغیرهای موردمطالعه تاثیر مثبت دارد.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش گروهی مهارت¬های زندگی بر امید به زندگی و بهزیستی روان¬شناختی دانشجویان دختر تحت پوشش کمیته امداد دانشگاه شهید چمران اهواز بود. جامعه¬ی آماری پژوهش حاضر، همه دانشجویان دختر تحت پوشش کمیته امداد دانشگاه شهید چمران اهواز در سال تحصیلی 96-95 بود. نمونه‌ی آماری شامل 50 دانشجوی تحت پوشش بود که پایین¬ترین نمرات را در مقیاس امید به زندگی اسنایدر و مقیاس بهزیستی روان¬شناختی ریف به دست آوردند که به طور تصادفی به دو گروه 25 نفری (گروه آزمایشی و گروه کنترل) گمارده شدند. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش-آزمون- پس¬آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. ابتدا هر دو گروه به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند و سپس گروه آزمایشی 13 جلسه¬ی 90 دقیقه¬ای آموزش مهارت¬های زندگی (یک جلسه در هفته) دریافت نمود، در حالی که گروه کنترل مداخله¬ای دریافت نکرد. پس از پایان مداخله، آزمودنی¬های هر دو گروه به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند و آزمون پیگیری نیز یک ماه پس از اجرای پس¬آزمون، مجدداً روی هر دو گروه اجرا گردید. یافته¬های پژوهش با استفاده از روش کواریانس چند متغیری (MANCOVA) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت¬های زندگی موجب افزایش امید به زندگی و ابعاد آن و همچنین بهزیستی روان¬شناختی و ابعاد آن در آزمودنی¬های گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل شد.

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مولفه¬های برگرفته از آموزه¬های دینی بر تعارضات زناشویی و کیفیت زندگی زوج¬های ارجاعی به شعب شوراهای حل اختلاف شهر اهواز بود. جامعه آماری شامل کلیه زوج¬های مراجعه کننده به شعب شوراهای حل اختلاف شهر اهواز بود. نمونه پژوهش شامل 16زوج بود که با استفاده از روش نمونه¬گیری در دسترس انتخاب و به¬طور تصادفی به گروه آزمایشی و گروه گواه تقسیم شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تعارضات زناشویی و پرسشنامه کیفیت زندگی بود. طرح پژوهش نیمه¬آزمایشی از نوع پیش¬آزمون، پس¬آزمون و پیگیری با گروه گواه بود که همه زوج¬ها به دو پرسشنامه پاسخ دادند. سپس زوج¬های گروه آزمایشی مداخله آموزشی (آموزه¬های دینی) را طی 8 جلسه 60 دقیقه¬ای یک¬بار در هفته دریافت نمودند. در پایان هر دو گروه به دو پرسشنامه تعارضات زناشویی و کیفیت زندگی پاسخ دادند و پس از گذشت یک ماه از اجرای پس¬آزمون، آزمون پیگیری برای هر دو گروه اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها علاوه¬بر آمار توصیفی، از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. تحلیل داده¬ها نشان داد که آموزش آموزه¬های دینی در مرحله پس¬آزمون و پیگیری موجب کاهش تعارضات زناشویی و بهبود کیفیت زندگی زوج¬های گروه آزمایشی در مقایسه با گروه گواه شده است.

آموزش کارآفرینی درکی از مشاغل، اهداف و ساختارهای شغلی را برای فراگیران فراهم می آورد و به شکل گیری دیدگاه های کارآفرینی مثبت در ذهن آنان کمک می کند و برای دستیابی به رشد اقتصادی و کاهش میزان بیکاری، تشویق افراد به کارآفرینی و آموزش((نسل جدید کارآفرینان)) ضروری است. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثر بخشی آموزش کارآفرینی بر خودکار آمدی عمومی و انگیزه پیشرفت افراد جویای کار مراجعه کننده به مراکز کاریابی شهر ماهشهر بود. پژوهش حاضر در حیطه تحقیقات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل جای می گیرد. جامعه آماری پژوهش شامل تمام افرادی است که در سال 94 در مراکز کاریابی شهر ماهشهر اقدام به ثبت نام کرده بودند و از بین آن ها 60 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس بصورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند و تحت آموزش های کارآفرینی به مدت 6 جلسه ی، 90 دقیقه ای بصورت یک جلسه در هفته قرار گرفتند. ابزار این پژوهش پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (SGSES) و انگیزه پیشرفت هرمنس (A.M.T) بود .برای تجزیه و تحلیل داده ها، مدل آماری MANCOVA به کار گرفته شد. یافته های پژوهش نشان می دهند که آموزش کارآفرینی اثر معنا داری بر خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت افراد جویای کار مراجعه کننده به مراکز کاریابی شهر ماهشهر داشته است .

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی درمان راه حل – محور به شیوه گروهی بر کاهش پرخاشگری مادران آسیب رسان و بهبود کیفیت زندگی فرزندان بود. طرح پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران و فرزندان پسر در مدارس متوسطه اول شهر اهواز بود. نمونه هدفمند مورد نظر به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه اختصاص یافتند. گروه آزمایش در 7 جلسه 90 دقیقه ای به صورت یک جلسه در هفته، تحت مداخله درمان راه حل – محور قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری و پرسشنامه کیفیت زندگیSF-36 استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد درمان راه حل – محور به شیوه گروهی موجب کاهش پرخاشگری مادران و بهبود کیفیت زندگی فرزندان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد. و این اثر تا مرحله پیگیری ادامه داشته است.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان گروهی فعال¬سازی رفتاری برکاهش علایم افسردگی، اجتناب شناختی – رفتاری و کیفیت زندگی دانشجویان بود. در یک طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون –پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل، تعداد40 نفر از دانشجویان ساکن در خوابگاه های مرکز آموزش عالی امام رضا(ع) اندیمشک به شکل نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه درمان فعال سازی رفتاری (20 ) و گروه کنترل ( 20) قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه درمان هفتگی فعال سازی رفتاری را دریافت کردند.ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه افسردگی بک – ویرایش دوم، پرسشنامه اجتناب شناختی – رفتاری و پرسشنامه کیفیت زندگی بودند که در سه مرحله قبل از مداخله، پایان مداخله و پیگیری یک ماهه تکمیل شدند.برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد.نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان فعال سازی رفتاری بر کاهش علایم افسردگی و اجتناب شناختی– رفتاری اثربخش بود.اما در متغیر کیفیت زندگی، تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه کنترل مشاهده نشد.با توجه به اثربخشی درمان گروهی فعال سازی رفتاری بر علایم افسردگی و اجتناب شناختی-رفتاری، درمان فعال سازی رفتاری می تواند برای مراجعینی که جهت دریافت درمان کارآمد و کوتاه مدت به مراکز مشاوره دانشجویی مراجعه می کنند ، گزینه درمانی مناسبی باشد

 هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی رویکرد راه حل محور بر کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیرمی باشد. جامعه آماری کلیه مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی آموزش پذیر به مدارس استثنایی شهر اهوازمی باشد که با روش نمونه گیری داوطلبانه انجام شد. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون پس¬آزمون و پیگیری با گروه کنترل میباشد.حجم نمونه 30 آزمودنی مادران کودکان آموزش پذیر بودند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه ای هر هفته یک جلسه( تحت مداخله درمان راه حل محور) قرار گرفتند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه یک بار پیش از مداخله، یک بار پس ازمداخله و یک ماه پس از انجام مداخلات پرسشنامه کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی را پر کردند. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها نشان داد آموزش را حل محور بر کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر تاثیر دارد.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زناشویی با تاکید بررویکرد شناختی رفتاری بر افزایش تعهد و صمیمیت زناشویی زوج‌های دانشجو می‌باشد. جامعه آماری، شامل زوجین دانشجوی دانشگاه شهید چمران اهواز است که به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس در دو گروه آزمایش و کنترل، جایگزین شدند. روش تحقیق، آزمایشی و طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. ابزارهای اندازه‌گیری، پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاروزی و پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز(DCI) بود. از هر دو گروه آزمایش و کنترل بصورت همزمان پیش تست به عمل آمد. گروه آزمایش، در ده جلسه کارگاه آموزشی مهارت‌های زناشویی به شیوه شناختی رفتاری شرکت کردند، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله‌ای دریافت ننمودند. به فاصله یک هفته پس از اتمام جلسات از هر دو گروه به طور همزمان پس‌آزمون و پس از یک ماه آزمون پیگیری به عمل آمد. یافته‌های تحقیق که با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، نشان داد که آموزش مهارت‌های زناشویی به شیوه شناختی رفتاری، میزان صمیمیت کلی همسران و مولفه‌های آن(صمیمیت عاطفی، روان‌شناختی، عقلانی، جنسی، جسمانی و اجتماعی – تفریحی) را افزایش داده‌ است. همچنین زوج درمانی گروهی به شیوه شناختی – رفتاری، میزان تعهد زناشویی کلی و مولفه‌های آن(تعهد شخصی، تعهد اخلاقی و تعهد ساختاری) را افزایش می‌دهد. همچنین این نتایج تا مرحله پیگیری نیز ادامه داشته‌اند.

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد هیجان مدار بر تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان دانشجویان دختر دچار شکست عاطفی بوده¬است. جامعه¬ی آماری شامل کلیه دانشجویان دختر دچار شکست عاطفی دانشگاه¬های شهر اهواز در سال 94-93 بود. نمونه¬ی پژوهش شامل 22 دانشجوی دختر دچار شکست عاطفی بود. از این 22 نفر، 11 نفر از آزمودنی¬هایی که رضایت داشتند در گروه آزمایش و 11 نفر دیگر در گروه گواه جایگزین شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ضربه عشق راس، پرسشنامه تحمل پریشانی (DTS) و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش¬آزمون، پس¬آزمون و پیگیری با گروه گواه بود که همه آزمودنی¬ها به سه پرسشنامه پاسخ دادند. سپس افراد گروه آزمایش مداخله درمانی (رویکرد هیجان¬مدار) را طی 8 جلسه 60 دقیقه¬ای به صورت فردی و 2 بار در هفته دریافت نمودند. در پایان هر دو گروه مجدداً به دو پرسشنامه تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان پاسخ دادند و پس از گذشت یک ماه از اجرای پس¬آزمون، آزمون پیگیری برای هر دو گروه اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها علاوه بر آمار توصیقی، از روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. تحلیل داده¬ها نشان داد که رویکرد هیجان¬مدار در مرحله پس¬آزمون و پیگیری موجب بهبود تحمل پریشانی و تنظیم شناختی هیجان گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده¬است

هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهزیستی ذهنی و تاب آوری زنانسرپرست خانوار مراجعه کننده به کمیته امداد شهر قیروکارزین می¬باشد. جامعه آماری کلیه زنان سرپرست خانوار مراجعه کننده به کمیته امداد شهرستان قیروکارزین در سال 94-93 می¬باشد که با روش نمونه گیری داوطلبانه انجام شد. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش¬آزمون ـ پس¬آزمون و پیگیری با گروه کنترل می¬باشد. حجم نمونه 30 آزمودنی زن سرپرست خانوار بودند که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه¬ی 90 دقیقه¬ای (هر هفته یک جلسه) تحت مداخله درمان مبتنی برکیفیت زندگی قرار گرفتند اما گروه کنترل مداخله¬ای دریافت نکردند. هر دو گروه یک بار پیش از مداخله، یک بار پس از مداخله و یک ماه پس از انجام مداخلات پرسشنامه¬های تاب آوری، عاطفه مثبت و منفی و رضایت از زندگی را پر کردند. داده¬ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته¬ها نشان داد درمان مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود بهزیستی ذهنی و تاب آوری زنان سرپرست خانوار تاثیر دارد.

چکیده
این پژوهش با هدف تاثیر آموزش مهارت¬های زندگی با تاکید بر آموزه های اسلامی بر عزت نفس و پرخاشگری دانش آموزان دختر دوره متوسطه ناحیه 1 شهر اهواز صورت گرفت. روش تحقیق نیمه آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر دبیرستان¬های ناحیه یک شهرستان اهواز که در سال تحصیلی94-93 بود. نمونه آماری شامل 60 نفر دانش آموز دختر بود که بالاترین نمرات را در اجرای پرسشنامه پرخاشگری به دست آوردند و پایین ترین نمرات را در اجرای پرسشنامه عزت نفس به دست آوردند که به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه پرخاشگری اچ باس و مارک پری و پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ بود. ابتدا هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند و سپس گروه آزمایش در 10 جلسه آموزش مهارت های زندگی با رویکرد اسلامی به شیوه گروهی شرکت نمودند. پس از پایان مداخله بر روی گروه آزمایش، آزمودنی های هر دو گروه به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. داده¬های تحقیق با استفاده از روش کواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش پرخاشگری و ابعاد آن (پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت)، و باعث بهبود عزت نفس دانش آموزان دختر گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد.
 

 

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش کسب امید با تاکید بر آموزه¬های قرآنی بر سلامت معنوی و کیفیت زندگی زنان تحت پوشش بهزیستی شهرستان اهواز بود. طرح پژوهش آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه گواه با آزمون پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان تحت پوشش کلینیک¬های مددکاری بهزیستی شهر اهواز بود. نمونه موردنظر به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه اختصاص یافتند. گروه آزمایش در 8 جلسه گروهی 90 دقیقه¬ای به‌صورت یک جلسه در هفته، تحت مداخله آموزش کسب امید با تاکید بر آموزه¬های قرآنی قرار گرفتند. برای گردآوری داده¬ها از پرسشنامه سلامت معنوی، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و مقیاس امید اسلامی استفاده شد. داده¬ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفتند. یافته¬ها نشان داد آموزش کسب امید با تاکید بر آموزه¬های قرآنی به شیوه گروهی باعث افزایش سلامت معنوی و بهبود کیفیت زندگی زنان تحت پوشش بهزیستی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد. و این اثر تا مرحله پیگیری همچنان ادامه داشته است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی ذهن آگاهی با رویکرد اسلامی بر بهبود بهزیستی روانشناختی زنان شهراهواز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان شرکت کننده دردوره های معارف اسلامی مساجد شهر اهواز بوده اند. از این جامعه نمونه ای به تعداد 40 نفر به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدواین 40نفربه صورت تصادفی در دوگروه 20 نفری، آزمایش و گواه جایابی شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف وپرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکووا) و تحلیل کوواریانس تک متغیری (آنکووا) موردتجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج این تحلیل نشان داد که آموزش ذهن آگاهی با رویکرد اسلامی موجب بهبود بهزیستی روانشناختی و مولفه های آن در زنان گروه آزمایش شده و این اثر تا مرحله پیگیری هم چنان ادامه داشته است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر‎بخشی شناخت‎درمانی مبتنی بر ذهن‎آگاهی (MBCT) بر اختلال پرخوری، خود‎کنترلی و کیفیت زندگی بانوان متاهل مراجعه کننده به انجمن پرخوری شهر اهواز بود. جامعه‎ی پژوهش شامل کلیه‎ی بانوان مراجعه‎کننده به انجمن پرخوری شهر اهواز در سال 1393 بود. نمونه‎ی پژوهش را 22 نفر از زنان متاهل تشکیل دادند که با توجه به نمره‎ی پرسشنامه‎ی پرخوری و مصاحبه تشخیصی، پرخور تشخیص داده شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه‎ی پرخوری، مقیاس خود کنترلی و پرسشنامه‎ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی-فرم کوتاه و طرح پژوهش از نوع پیش‎آزمون-پس‎آزمون و پیگیری یک‎ماهه با گروه کنترل بود. همه‎ی آزمودنی‎ها به سه پرسشنامه پاسخ دادند، سپس گروه آزمایش تحت مداخله‎ی شناخت‎درمانی مبتنی بر ذهن‎آگاهی قرار گرفتند. بعد از مداخله هر دو گروه مجدداً به پرسشنامه‎ها پاسخ داده و بعد از گذشت یک ماه از اجرای پس آزمون، آزمون پیگیری بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‎ها علاوه بر آمار توصیفی، روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری به‎کار برده شد. تحلیل داده‎ها نشان داد که رویکرد شناخت‎درمانی مبتنی بر ذهن‎آگاهی موجب کاهش نشانه‎های اختلال پرخوری، بهبود خودکنترلی و بهبود کیفیت زندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. پیگیری با فاصله‎ی یک‎ماهه، ماندگاری اثر شناخت‎درمانی مبتنی بر ذهن‎آگاهی را بر اختلال پرخوری، خودکنترلی و کیفیت زندگی نشان داد.

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس به شیوه¬ی شناختی رفتاری بر کاهش نشانگان پیش از قاعدگی و افسردگی دانش¬آموزان دختر، انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش¬آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 60 نفر بود که به روش تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه (30نفر) آزمایش و (30نفر) گواه جایگزین شده¬اند. سپس گروه آزمایش به مدت ده جلسه، هر جلسه 90 دقیقه¬ای بصورت یک جلسه در هر هفته در کلاس-های آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری شرکت کرده و تحت آموزش قرار گرفتند. برای جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه¬های پرسشنامه نشانگان پیش از قاعدگی، پرسشنامه عملکرد پیش از قاعدگی و پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند، میانگین نمرات پس آزمون و پیش آزمون، مربوط به نمرات پرسشنامه¬های نشانگان پیش از قاعدگی، عملکرد پیش از قاعدگی و افسردگی بک در گروه آزمایش به طور معناداری نسبت به گروه کنترل باعث بهبود نشانگان پیش¬از قاعدگی و کاهش افسردگی شد (05/ 0P<). این نتایج نشان می¬دهد آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری می¬تواند به عنوان یک روش آموزشی برای بهبود نشانگان پیش از قاعدگی مورد استفاده قرار گرفته و موجب کاهش افسردگی گردد.

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش رویکرد راه‌حل-محور بر سازگاری و خودکارآمدی زنان مطلقه‌ بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی زنان مطلقه‌ی تحت پوشش اداره‌ی بهزیستی شهرستان ماهشهر در سال 93 بود. نمونه‌ی پژوهش را 24 نفر زن مطلقه تشکیل دادند که دارای کمترین سطح سازگاری و خودکارآمدی بودند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه‌ی سازگاری پس از طلاق فیشر ) FDAS ( و پرسشنامه‌ی خودکارآمدی عمومی شرر ) (GSES بود. طرح پژوهش از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. همه‌ی آزمودنی‌ها به دو پرسشنامه پاسخ دادند، سپس گروه آزمایش مداخله‌ی درمانی ( درمان راه‌حل-محور) را دریافت کردند. بعد از این مرحله هر دو گروه مجدداً به پرسشنامه‌ها پاسخ داده و پس از گذشت یک ماه از اجرای پس‌آزمون، آزمون پیگیری بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها علاوه بر آمار توصیفی روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیری به کار برده شد. تحلیل داده‌ها نشان داد که رویکرد راه‌حل-محور موجب بهبود سازگاری و خودکارآمدی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. پیگیری با فاصله‌ی یک ماهه ماندگاری اثر رویکرد راه‌حل-محور را بر سازگاری و خودکارآمدی نشان داد.

این پژوهش با هدف تاثیر آموزش مهارت های زندگی به شیوه گروهی بر کاهش پرخاشگری زندانیان مخل نظم زندان دزفول صورت گرفت. روش تحقیق نیمه آزمایشی بود و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه زندانیان حاضر به خواب زندان دزفول در سال 1393 بود. نمونه آماری شامل 50 نفر زندانی بود که بالاترین نمرات را در اجرای پرسشنامه پرخاشگری اچ باس و مارک پری به دست آوردند که به طور تصادفی به دو گروه 25 نفره آزمایش و گواه گمارده شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه پرخاشگری اچ باس و مارک پری بود. ابتدا هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند و سپس گروه آزمایش در 18 جلسه آموزش مهارت های زندگی به شیوه گروهی شرکت نمودند. پس از پایان مداخله بر روی گروه آزمایش، آزمودنی های هر دو گروه به پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. یافته های تحقیق با استفاده از روش کواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد آموزش مهارت های زندگی موجب کاهش پرخاشگری و ابعاد آن (پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت). در زندانیان مخل نظم گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اساسی زندگی بر بهزیستی روان شناختی زندانیان آزادشده تحت پوشش مرکز خدمات اجتماعی و مراقبت پس ازخروج زندان های استان خوزستان است. طرح پژوهش، یک طرح آزمایشی میدانی حقیقی با گروه کنترل، پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری بوده است. جامعه پژوهش، زندانیان آزادشده تحت پوشش مرکز خدمات اجتماعی و مراقبت پس از خروج زندان¬های خوزستان بود. نمونه آماری مشتمل بر 50 نفر از این افراد که به طور تصادفی به دو گروه (25 نفر گروه آزمایش و 25 نفر گروه کنترل) انتساب شدند. ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه¬ی بهزیستی روان شناختی ریف بود. آزمودنی های گروه آزمایش در معرض آموزش18جلسه 90دقیقه ای ودوباردرهفته مهارت های اساسی زندگی چند جلسه¬ چند دقیقه¬ای به¬صورت یک جلسه در هفته قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 تجزیه و تحلیل شده است. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری نشان داد که آموزش مهارت های زندگی به این افراد موجب بهبود تمامی خرده مقیاس¬های بهزیستی روان شناختی شامل رضایت از زندگی، معنویت، شادی و خوش¬بینی، رشد و بالندگی فردی، ارتباط مثبت با دیگران و خود پیروی شده است. همچنین، نتایج حاکی از این بود که اثر آموزش مهارت های اساسی زندگی تا مرحله پیگیری یک¬ماهه تداوم داشته است. نتایج به دست آمده، نشان داد که آموزش مهارت های اساسی زندگی یکی ازروش های موثر در ارتقاء سطح بهزیستی روان شناختی افراد به ویژه زندانیان آزاد شده می باشد.

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی در مان راه حل- محور به شیوه گروهی بر شادکامی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس بود. طرح پژوهش شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه با آزمون پیگیری بود. جامعه آماری کلیه زنان مراجعه کننده به انجمن بیماران ام اس بیمارستان گلستان شهر اهواز بود. نمونه مورد نظر به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه اختصاص یافتند. گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه ای به صورت یک جلسه در هفته، تحت مداخله درمان راه حل- محور قرار گرفتند. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه کیفیت زندگی در مولتیپل اسکلروزیس استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کواریانس مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها نشان داد در مان راه حل- محور به شیوه گروهی باعث افزایش شادکامی و بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شد. و این اثر تا مرحله پیگیری همچنان ادامه داشته است.

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر دلزدگی زناشویی و بهزیستی روان¬شناختی زوج¬های مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان پاوه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوج¬های مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان پاوه در مهر ماه 1392بود. نمونه تحقیق شامل 16 زوج بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل 1) مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز و 2) مقیاس بهزیستی روان¬شناختی بود. طرح تحقیق شامل پیش¬آزمون، پس¬آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. همه آزمودنی¬ها به دو مقیاس پاسخ دادند و سپس گروه آزمایش مداخله درمانی (آموزش مبتنی بر کیفیت زندگی) را دریافت کردند. بعد از این مرحله هر دو گروه دوباره به مقیاس¬ها پاسخ دادند. پس از گذشت یک ماه پیگیری برای گروه آزمایش اجرا گردید.داده¬های حاصل از این پژوهش به روش تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته¬های پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر کیفیت زندگی موجب کاهش دلزدگی زناشویی و بهبود بهزیستی روان¬شناختی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. پیگیری با فاصله یک ماهه ماندگاری اثر آموزش مبتنی بر کیفیت زندگی بر دلزدگی زناشویی و بهزیستی روان¬شناختی را نشان داد.