درباره گروه روانشناسی
گروه آموزشی روان شناسی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی در مهر ماه 1353 با پنج نفر عضو هیأت علمی (دو استاد یار و سه مربی ) و با مدیریت گروه دکتر حسین شکر کن فعالیت خود را آغاز نمود. گروه روان شناسی در بدو تأسیس فعالیت آموزشی خود را با دروس عمومی گروه و دروس کهاد (گرایش ) روانشناسی صنعتی و سازمانی در مقطع کارشناسی آغاز نمود ولی به تدریج تا سال 1355 علاوه بر کهاد روان شناسی صنعتی و سازمانی ، در گرایش های روان شناسی تربیتی ، روان شناسی بالینی و روان شناسی عمومی نیز دانشجو پذیرفت . همان گونه که در تاریخچه دانشکده نیز بدان اشاره شده است علاوه بر سال 1355 که دوره های کارشناسی ارشد رونق گرفت ، پس از مدتی وقفه مجدداَََََُ با پذیرش دانشجو در گرایش روان شناسی تربیتی در سال 1368 این دوره ها نیز فعالیت خود را همچنان ادامه دادند . در طی سالهای 1368 به بعد فرآیند ایجاد دوره های تحصیلات تکمیلی جریان فراگیری بود که نه تنها در دانشکده یا دانشگاه شهید چمران بلکه در کلیه دانشگاه های ایران این فرایند آغاز گشته بود . این امر به عنوان نقطه عطفی جهت توسعه تحصیلات تکمیلی و نیز رشد و گسترش پژوهش در کشور بوده است که گروه روان شناسی نیز از این قاعده مستثنی نبوده است .پس از ایجاد دوره کار شناسی ارشد روان شناسی تربیتی ، گروه، مقدمات ایجاد دوره دکتری روان شناسی را نیز فراهم ساخت. پس از آن گروه روان شناسی با داشتن گرایش های بالینی و صنعتی و سازمانی در مقطع کار شناسی و گرایش های تربیتی و صنعتی و سازمانی در مقطع کار شناسی ارشد و روان شناسی (محض) و روانشناسی تربیتی یک آزمایشگاه روان شناسی به کار خود ادامه داد. هم اکنون بر طبق برنامه تحول علوم انسانی مصوب شورای انقلاب فرهنگی، گرایش ها در مقطع کارشناسی برداشته شد و گروه روانشناسی در مقطع کارشناسی بدون گرایش و در مقطع کارشناسی ارشد با گرایش های روانشناسی تربیتی، روانشناسی صنعتی و سازمانی، روانشناسی بالینی و علوم شناختی و در مقطع دکتری با گرایش های روانشناسی و روانشناسی تربیتی با 18 عضو هیأت علمی و آزمایشگاه روانشناسی به کار خود ادامه می دهد.
روانشناسی در عصر جدید نه تنها از لحاظ علمی و نظری پیشرفت چشمگیری داشته، بلکه در جهت عملی نیز رشد و گسترش زیاد به خود دیده است. این شاخه از علم و معرفت درجهات عملی، بسیار به یاری انسان شتافته و او را در رفع مشکلاتش کمک رسانده است. گروه روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی درحال حاضر در مقطع کارشناسی در دوگرایش روانشناسی‌بالینی وصنعتی وسازمانی دانشجو می‌پذیرد.
عمده‌ترین مسئولیتهای روانشناسان بالینی عبارت است از: تشخیص ناهنجاریهای رفتاری، درمان فردی و گروهی، مشاوره و راهنمایی و بازآموزی. مراکزی که می‌توانند این قبیل روانشناسان را بکارگیرند عبارتند از: بیمارستانهای عمومی، بیمارستانها و کلینیکهای روانی، مراکز نگهداری بیماران و معلولین جسمی و روانی، مراکز کارآموزی، مراکز کودکان بزهکار، ندامتگاهها و مراکز آموزشی.
دانشجویان فارغ‌التحصیل در گرایش بالینی می‌توانند فعالیتهای مقدماتی را در زمینه‌های تشخیص و درمان ـ اختلالات روانی در مؤسسات عمومی و روانی و کلینیکهای روانپزشکی و سایر مراکز شبیه به آن عهده‌دار شوند.
یکی دیگر از شاخه‌های روانشناسی که از رشد سریعی برخوردار بوده و قلمرو گسترده‌ای پیدا کرده است روانشناسی صنعتی و سازمانی است. روانشناسی صنعتی و سازمانی مطالعه علمی رفتار انسان را در محیطهای کار وجهه همت خود قرار داده است. این شاخه از روانشناسی سازگاری مردم را در جریان امرار معاش خود با خصوصیات و ویژگیهای محل کار، با افرادی، که در محل کار با آنان سروکار پیدا می‌کنند و با کارها و مشاغلی که انجام می‌دهند، مورد مطالعه قرار می‌دهد. روانشناسی صنعتی و سازمانی آمیزه‌ای از علم و عمل است و زمینه‌های تخصصی متعدد و گسترده‌ای از قبیل روانشناسی امور استخدامی، رفتار سازمانی، توسعه و بالندگی سازمانی، روانشناسی مهندسی، مشاوره حرفه‌ای، روابط صنعتی، روانشناسی مدیریت، روانشناسی مصرف کننده و جز اینها را با مباحث فرعی متنوع در برمی‌گیرد.
فارغ‌التحصیل شاخه روانشناسی صنعتی و سازمانی قادر خواهد بود تا اندازه‌ای به تشخیص و رفع بسیاری از مسائل و مشکلات انسانی و سازمانی در سازمانهای صنعتی، بازرگانی، خدماتی، نظامی و غیره بپردازد. چنین فارغ‌التحصیلی می‌تواند در زمینه‌هایی از قبیل کارمندیابی،گزینش،کارگماری، طبقه‌بندی کارکنان، راهنمایی شغلی و حرفه‌ای، برنامه‌ریزی و آموزش نیروی انسانی، ارزشیابی شغل و عملکرد شغلی، کاهش سوانح و افزایش ایمنی، بهبود شرایط محیط کار، افزایش انگیزه و روحیه کار، افزایش دلبستگی و خشنودی شغلی و تعهد سازمانی،کاهش فشار روانی شغلی، بهبود ارتباطات، رهبری، مدیریت و نظارت، ایجاد تغییرات مناسب، مشاوره شغلی و حرفه‌ای، افزایش بهداشت روانی، روابط صنعتی و هماهنگی میان انسان و ماشین نقش مؤثر و کارساز داشته باشد.
